Aylardan henüz Ekim, gözlerim kurşun gibi
Bedenim nasır tutmuş, zihnimde kar sesi
Donuyorum her gün seni düşündükçe
Dönüyorum dört duvar arasında çaresizce

Alev alev yanar, sen gelince söner yürek
Asırlar gibi geçer yıllar yıpratır bedenimi
Söyle yüreğine, içi parçalanmaz mı bir sor
Kaldırımlardaki taşları sayıyorum sensiz
Gözlerimdeki yaşları siliyorum sebepsiz
Gelip bir el uzatmanı diliyorum kar beyazım

Nerede görsem bir çocuk, giderim yanına
Benim de içimde ürkek bir garip çocuk kaldı
Hasretle başımı vurup ağladığım duvarlarda
Seninle aşkımızın en güzel resmi vardı
Ne olur bırakma beni kendimle, duy sesimi
Senin güneşin yoksa ben her mevsim ayazım

Kaç Ekim geçecek sensiz, kim bilebilir ki?
Gözlerimin şu pınarını kim silebilir ki?
Benden başka hasretini kim sevebilir ki?
Takvimden günleri bir bir kim sayabilir?

Resimler derdime derman olabilir mi?
Şu gönlüm bir armağan bulabilir mi?
Biraz vicdanın olsaydı terk etmezdin zaten
Ama gel desem gelmez misin a hayırsız?