1
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1111
Okunma
biliyor musun,
senin adındaki
ışıktı beni kör yapan.
dokunma,
alışkanlık yapıyorsun,
dokunma
sonra daha çok acıyor
bütün erken akan sular.
sular acı çeker mi
deme hiç,
sen hiç görmedin mi
çağlayanları.
intiharıdır işte nice damlanın.
bütün ölümler
seninkine benziyor değil mi
atlamak gibi birden boşluğa.
içimde bir “kal” var
sana hiçbir zaman
duyurmadığım,
kal ve yaslan
bir ırmağın
kendini terk edip
denize gitmesi kadar
sevdalı olsun her şey
-yaslan bana!-
kırık camlar üzerinde
yürür gibi,
kanar gibi
uzaklaşmak icin
attıgın her adımda
canımı yakar gibi.
sadece merak etmiştim,
yeryüzündeki
denizlerin
büyüklügü denk midir
göz pınarlarıma
düşen yağmur tanelerine?"
(...)
Cevap Yaz
