O...
Aniden
Yüreği yaralar
Derinden bir sızı başlar

Gözler
Sevinçten akar
Hal sürur duyar ve rahatlar

Bir
Esin perdesi
Melali, ümidi hazla karşılar

Çare
Olmaz, hesap tutmaz
Akıl kararmaz, arzu susmaz

Sanki
Ruh kanatlanmış
Ufuk hasrete, firkate kanmış

Dermansız
Olan, sanılan dert
Şevki bahar olmuş, gül açmış

Sözcü..
Kürsü hakkını
Sınırsız kullanmak istiyor

Hala
Had ve hudut nedir
Nasıl hitap edilir, bilmiyor

Güya
Cumhura hitap ediyor
Gazi mecliste garipleşiyor

Zavallı
Ne kadar zafiyet
içindeyse hizmetkarı
oldukları efendileri için direniyor

Bire gafil
Bilmem ki neyin
hesabındasın, yoksa bu
necip milletin sabrını niçin zorlarsın

Onlarda...
İhtiraslarına
kapılmışlardı, Nefsi
adına bir sınır tanımadı, azgındı

Hak
ve adaleti Tebaasından
niçin esirgedi, Fani olan için
Şirke adandı, niye aklını kararttı

Ölümsüzlüğe
İnanmaya başlamışlardı
Zalim olmak için yaşayan zanlardı

Şimdi ne oldu
Nefsin azgınlığı ruha
çare mi sundu,düş ve zanları
Güya onları kurtaracaktı, aldanmıştı

Mustafa Cilasun