Beklemek
Buruk bir keder bayım
Beklemek kalp ağrısı zamanın
Asılı kaldı umudum bir ipin ucunda
Kaç cümle , kaç kere kendini astı
Kaç şiir yetim kaldı yokluğunda
Sayısını ben bile unuttum bayım
Günler geçtikçe belleğimde ki adını unuttum
unuttum geceleri zihnimi karıştıran geçmişimi
Yıldızları tek tek kopartıp gökyüzünden
Hiçbirşeyi kurtaramadım bayım
Di’li geçmiş zamanlarda kayboldum
Sonra oturdum yalnızlığımı kucakladım
Bir mektup yazdım
Son bir mektup bayım
Varlığını son cümlemde üç noktayla tamamladım

Insan en çok neyi yaşamak isterse
Ona hep geç kalırmış  bayım  
Birde yaşadığı bütün güzellikler için
Hep ağır bedeller ödermiş
Şimdi yaşayamadığımız bütün güzel hikayeler için bana bir hayat borçlusunuz bayım

Hadi uzan yanıma
Son uykusunu yaşayalım ömrün
Sahi
Bir daha uyanabilecek miyiz bayım ?

Takdirsiz bir merhaba sayın susuşlarımı
Ben vedaları sevmem bayım
Son bir şey daha
Siz hep güzel kalın