Barış denen nesne şiirde kaldı
Hayatta da bitti, sözde de bitti.
Yerini kin, nefret, barut, kan aldı
Sevgi, aşk, muhabbet dünyadan yitti.


Şimdi kalpler kırık, yürekler buruk
Sohbetler küfürlü, mesajlar koruk
Bey, efendi mafiş dillerde moruk
Edep, adap uçtu uzağa gitti.


Herkes iyiliği arar diğerde
Hiç değer kalmamış, olan değerde
Doğruluk tükenmiş sağlam ciğerde
Bunca yozlaşmaya bizi ne itti?


Cennet gibi dünya kir, pas yuvası
Bozuldu suları, koktu havası
Hatta dağı, taşı, pislik ovası
Ahırında insan feci dağıttı.


Mavi şimdilerde griye çaldı
İnsan Merih için hayale daldı
Belki oraya da pis koku saldı
Gelecek nesil’e büyük ümitti.


Kirletti kendini, bozdu yaşamı
Çökertti Bağdat’ı, Halep’i, Şam’ı
Artık insanlığın yok ihtişamı
Ahır-ı zamana koştu seğirtti.


Sevgi, aşk, muhabbet dünyadan yitti;
Hayatta da bitti, sözde de bitti…



Salih Yıldız…25.09.2017



.