Aklımdan yakalanmış haldeyim
Balkon demirinden damlayan yağmur yağmur
Düşüyorum
Seni düşünüyorum

Sırt sırta
Yere doğru onüç derece eğimle
İnşaa ettim yuvamı
Ve görüyorum
Görüyorum ördüğün sessiz gürültülü dağları
Başı dumanlı
Başı ısrarlı
Başı tutsak
Kocamandır sınavı
Ah!larım
Ah ! Aklımdan fena yakalandım

Sorarım
Sorarım seni her gün
Kıyılarıma vuran kimsesiz yağmurlara
Balkonumda titriyorum
Balkonum göl
Ve gölgeleri düşürdüm suya

Sol yanımdaki altıgen peteğim
Dişlerini sıkma geleceğe
Bak dokunamıyorsun
Hayat şahin
Avda gezer
Balık denizde yüzer
Gül ağacının bilmecesine sarılıyorsun

Güle diken yakışır
Diken gülde biter
Sabır otuyla yeme geceleri
Kusursuz değildir kör tesadüfler

Of !Aklımdan rüzgarlar eser
Geçer aylar
Geçer seneler
Yakalandım ürperirim
Bilmelisin
Ömürsüz değildir resmim
Sevgili perim

Can evimden girdin
Kanarım hep türkülü toprakta
Sürgündür göz damlalarım
Oy ! Oy özgürlük
Aklımdan zaman
Aklımdan yaman yakalandım

Sevilay KARAMAN
Sinop/Ayancık
7/Mayıs/2008