dört duvardır bazen
dinler gibi görünen




yer, beton
gök..tavanıdır ufkunun




tek kanadıyla uçamazdı pencerem
küçük bir kızın pembesiydi duvarların rengi
kapının buzlu camında 15 minik kalp
ikisi düştü düşecek




hayaller sinmiştir diye
belki dualar
belki korkular
ya da umutlara tanıklık etmiştir diye duvarın rengi
hiç değişmedim
kıyamadım
el sürmedim minik bir elin değdiklerine




dağınıktım ama
terlikler bir yana
çoraplar öbür yana
ve sigara dumanı siniyordu ..dört bir yana




karga sesleriyle barışmayı
onlara peynir vermeyi
kapı dibinde dik duran valize baka baka
yolcusu olduğum hayatın daralan kesiti içinde
kısık sesle rolümü yapmak
ve omzuma yüklenen vebali
layıkıyla taşımak
en büyük görevimdi




siz
develeri tellal
pireleri berber eder iken
ve aynı pireler uçuşsun diye nazik poponuzda
ölümle burun buruna yaşayıp
uykuları bölüyordu namludan çıkan çığlıklar
göğü yararcasına




geçtim
o sınavı da geçtim




şimdi siz sağ
ben selametim sağınızda




ve artık
solunuzdan kalkabilirsiniz




ya da uyuyun hep


hiç uyanmayın..


uyuyun da yok olun


niiin ni..