AŞK MASALI...

Dört beş sene önce idi, hatırlarım şimdi gibi,
Çok sevdiğim bir arkadaş, sevmişti cazip bir genci.

Ummuştu mutlu olmayı, mutlu bir yuva kurmayı,
Ninni söyleyip beşikte yavrusunu uyutmayı.

Ne yazık ki en sonunda ümitleri düştü suya,
Bıraktı gitti sevdiği, sevemedi doya doya.

Ne teselli kâr eyledi, ne değişik bir arkadaş,
Sönmemişti hiç sevgisi, kimse olamazdı yoldaş.

Onunla acı çekmiştim, sanki ben terk edilmiştim,
Ben de birini sevmeye o zaman tövbe etmiştim.

Geçti aylar öbek öbek, kâh ağlayıp, kâh gülerek,
Ummadım, bende de varmış, aşka kapı açmış yürek.

Ne fena oldum görünce, öyle güzel, öyle yüce,
Baktım gizlice gizlice, seviyordum ben delice.

Eyvah, dedim, ne yapsam ki, ne yapsam da unutsam ki?
İmkânı yok unutmanın, kalbimde doğmuştu sanki...

Geçti günler hep el ele, dolaştık biz de göz göze,
Ne zaman yüzüne baksam, gözleri hep gözlerimde.

Bir gün tuttu ellerimi, baktı önce uzun uzun,
Sordu: ’Evimin gelini, benim eşim olur musun? ’

Beklerken terkedilmeyi, ben de arkadaşım gibi,
Fakat mutluluk bulmuştum, artık bir yuva kurmuştum.

Hâlenur Kor

23 Mart 1971 AĞRI