Kimmiş kimlerden imiş,gönlündeki o konuk!
Hasretin gözlerimden öpecek mi birtanem?
Kader mahkemesinde aşk davacı ben sanık!
Yüreğin yüreğimden kopacak mı birtanem?
’Senden’ emanet şimdi bir gönül var incinmiş
Bensizliği kutsayan bil yâr’im ki in cinmiş!

Şimdi kara gözlerin kimleri titretiyor
Sükût eden umudum hece’yle irdelenir!
Bir tesaddüftür belki kader aşk istetiyor
O esrarengiz gündüz gece’yle perdelenir
Kendime yararım yok sanada yararsızım
Hıçkırık hançeriyle içini yarar sızım.

Büzdükçe dudağımı akar hasretin kanı
Söz boğazda kördüğüm duygularım olur linç
Üzdükçe derinleşlir ruh evreninin yanı
Bu kalp senden vazgeçmez akılda varken bilinç
Ben ki kimsesizliğe gebe kalmış anayım
Kef ol sarmala beni elif diye anayım!

Yanağım gül kurusu dudak pudra pembesi
Elif’çe bakışında sırra kadem mim oldum
Hep ızdirap emzirdi haçlı zaman memesi
Besmeleyle doğruldum hergüne tevmim oldum
Dilime düşer adın inan bağrım yâr sızlar
Cân’a canân olmuşum çekemiyor yârsızlar.

Hatice A .H -Vuslâtı kelam