FOLMUDUR GÖNÜL...

Kapıların açıktır,yolların ise toz duman,
Senin hiç ahd-ı vefan, yokmudur gönül,
Cami çıkışında dilenen,hallerin perişan,
Nefsin yarı açken,yarı tokmudur gönül...

Çok gördün muhabbetler,sevgiden ırak,
Sol elinde çektiklerin,sağ tarafında orak,
Sevgi ektin,hasat yok,duygu bağın çorak,
Bereket olmadı,emeğin bolmudur gönül...

Bir baksan sevgili,camsız penceremden,
Huda vermedi,merhamet ve keremden,
Bedenim hasta,kurtulmadım veremden,
Duygulu işlerin hep,barokmudur gönül...

Felek vurmuş bana,bilemedim sağı,solu,
Kar,tipide,boranda,şaşırdım doğru yolu,
Saptırdı İblisler beni,görmüşüm karakolu,
Çetrefilli oyunun,böyle çokmudur gönül...

Karaları bağlasan da, ağlasan ardım sıra,
Değişmem çobanımı,Sultan olsan Mısır’a,
Dönüp gittim arkamı,bakmayasın kusura,
Yaptığın bu ezalar,doğru yolmudur gönül...

Şeyhim;Derki ne bu eziyet,nedir işkence,
Ben yoruldum yeter,musallat olma gence,
Bu dünyada yapılan,kalmaz ahrete bence,
Aldatma artık,yumurtan folmudur gönül...

Nurettin GÜLBEY
Saat : 20.20
09.09.2017
Yalova