ZEMHERİ
Kızıl renginde bir kuşluk vakti
Gökkubbe inerken yere
Eski günlerdeki gibi
Çay koydum semavere
İki tane kokulu
Bir tane halis muhlis Türk çayı
Çay tüterken deminde
Börek sürdüm tepsiye
Ispanaklı ve peynirli
Adı gül böreği
Aynı senin sevdiģin gibi
Börek pişerken cızır cızır
Kendi halinde
Unutup beş saniyeliğine de olsa seni
Sanki gelecekmişsin gibi
Oturdum seninle baş köşemize
Hayalin ve ben yalnızdık evde
Anılarımla başbaşa kaldım önce
Senden dem vurduk kendimle
Sensizliğinin buruk tadı geldi sonra yüregime
Zehir zemberek sözlerin
un ufak etmisti kalbimi
Zemheriden bir seher vakti
Daha gün doğmadan bile
Bırakıp bizi fotoğraf karelerine
Çekip gitmişsin habersizce
Tükenmez kalemle ömrüme imzaladığım sevinçlerim
Büründü koyu bir sessizliğe
Sen benden gitmeden önce
Issızlığın zifiri karanlığında
Hüzzam makamında
Yarım kaldı dizelerim
Sen yoksun artık her şeyden önce
Yalnızlık senfonisi söyler yüreğim

Pınar Doludeniz