Evet,
Başlığı yalnış okumadınız!
Satılığım ben, satılık.

Doğduğum ilk günden beri
Çığlığım sardı benliğimi
Acılar ve gözyaşı
Adımın ilk harfleri’ydi

Soyadımı bilmiyorum!
Ama annem hep -mutluluk- derdi
Ama ben, hiç mutlu olmadım ki.

Bakmayın böyle üzülüp büzüldüğüme
Boyun eğip büküldüğüme
Satılığım ben!

Yok mu evine alan?
Bahçesine; köpek kulubesine bağlayan.

Hey abla!
Bak Allah aşkına;
İyi çamaşır çitiler bu minik eller
Ve güzel dayak yer bu bedenler.

Abi ya;
Sen bak bari, Allah aşkına!
Abla da vicdan kalmamış
Sen al şu garibi, fakirlik fukarası hatrına.

İki sarımlık cigara arası, bas tokadı suratıma
Canın sıkıldığında ise, kes elimi kolumu!
Dilendir sokaklarda...

Hey, hey
Alan yok mu ya?
Akşam pazarıdır bu
İnsanlık ayıbı! Yokluğu sattırır olmuş, beş kuruşa...

13 Haziran 2006
Adnan Bilgiç