Umudu vuramazsınız ya alnının tam ortasından
yürekler yanıyor kor gibi
ve bir çocuğun vicdanı kanıyor
görünüyorken dünyanın dibi...

hiç uğraşmayın söndüremezsiniz
içimizde ki o ateşleri
gelse de toplarınızdan tüfeklerinizden cehennem ateşleri...

umudu zindanlara atamazsınız ya
umuda ne kurşun işler
ne el bombası
ne de nükleer silah
kendini sansa da
başımızdakiler çoğu kere ilah
zindan ise vız gelir tırıs gider...

umut bu
kardelen gibi başını çıkartır
hiç olmadık yerde olmadık zamanda...

umudu bitiremezsiniz asla
içimizde ki sevinci, insan sevgisini
yaşama coşkusunu...

sen hey Mehmet sen Ayşe
sen İsmail sen Filistinli Mervan
Arakan’lı Muhammed ve Zehra
al da umudu göğsüne yasla...

tükettik tüketiyoruz desenizde
umudumuz
hep var olacak
iyi insanlar var oldukça...

harcandıkça çoğalan insan gibi
harcandıkça çoğalan umutlarımız var...



Ahmet ZEYTİNCİ