Para

‘’Para ile sadet olmaz’’
Kim demiş efendim bal gibi olur
Ben hiçbir fakiri mutlu görmedim
Gülüşü küçücüktür sokaklarının
Caddeye çıkması bir hüzündür
Şehri dolansa evine yol bulup gelemez
Maaşı karşılarsa aşı kapı önüne çıkmaz
Ne su bedava nede hava Orhan baba

Aşk servete bakmazmış, hadi canım
Zenginlik gibi var mı gözünü sevdiğim
Altında araba bas gaza kış çıkar yaza
En lüks restoranda kur kallavi sofrayı
Diyarın en güzel kızı oturur karşında
Sonra kendini bulur bir kuyumcuda
Nereye ayak bassan herkes el pençe
Hiçde bakılmaz dengeye yaşlıya gence

Tenezzül etmem lafı raftan kalkalı çok oldu
Bu kapitalizm öyle bir mengene ki hiç sorma
Sıkıştıra sıkıştıra onur hasiyet çoktan yok oldu
Efendim ‘’idealist’’, onlar şimdi çok kapitalist
Para güç oldu, iktidar oldu, aşk sevda oldu
İnsan bozulmadı, piyasanın en artı değeri
Kolay harcanabilen tek bozuk para oldu
Yaşamak, bozulmakla ancak mümkün oldu

Sen getir parayı ben sana sunayım dünyayı
Yedi renk gökkuşağı yedi kat bilinmez semayı
Kaç haç kaç zekat kaç sadaka verdikçe vereyim
Emelsiz amelsiz ibadetsiz kurtarayım günahı
Parayla ne olmaz ki ah benim canım iki gözüm
Parayı bulmak için hele neler neler yapılmaz ki
Kalkmış şimdi çaysız çorbasız tumansız avam
Neymiş yırtılacakmış paçam bozulacakmış havam

Anayı kıza babayı oğula dedeyi toruna öldürten
Son nefesini verecekken doktora ölüyü dirilten
Şeytana pabucu ters giydirip bismillah dedirten
Elinde tutanı coşturup pervasızca kudurtan
Birinden bir dilede başın düşsün bıçaksız öne
Nasıl bulurum diye koşturursun döne döne
Haydı söyle, yok öyle değil efendim böyle
‘’ para ile sadet olmaz’’ eskidendi o eskiden

Ahmet Coşkun