✓ DURUP DURURKEN ✓


Durup dururken durulmadı içimdeki o azgın dalgalar...
Esintisine müptelâ..
ve yorgun yüreğimi oradan oraya savurmasına alışık olduğum es geçti.!

Sonra;
Maviye çalan bütün düşlerim,
Her renge küs bir griye tuş oldu..

Şakaklarımda; kar beyaz bir istilâ.!
Alnıma, alnıma sonradan yer etti bu derin çizgiler...

Durup dururken sorulmadı bu cevapsız sorular..
Bin tane nedene,
Bir cevap için çaresiz..
Ve lâl oldu sevgiyle şakıyan bu dilim..!

Sonra;
Simsiyah bir gecenin koynuna sokuldu kimsesiz sessizliğim.!

Gözlerimden; damla damla pişmanlık damlıyor yanağıma.!
Ve ben, damla damla..
Ve ben, sırılsıklam yanıyorum...

Durup dururken kurulmadı düne dair cümleler...
Noktası imkânsız ve zehirli bir ok gibi ünlem oldu mıh gibi kulaklara.!

Sonra;
Serzenişlerimden sarardı albümler dolusu resimler..!
Ve ben,
Ve ben savcısıyım dünlerin.
Bir bir soruyorum..

Durup dururken kırılmadı paramparça hayallerim..
Bak; bak her yumuşumda yeniden çatlıyor ve buram buram o kokuyor avuçiçlerim..

Sonra;
Az önce sönmüş olana yetişme telâşında ucu solum gibi kor alev bir sigara...
Ve ben,
Ve ben karanlığa pişmanlık üflüyorum..


Ramak Kaldı / (Samim İGDE)