Hasretinle tutuşmuşum, neyleyim?
Bedenimde kor ateşler yürüyor
Yokluğunda ben her zaman böyleyim
Çile beni ilmek ilmek örüyor

Gelecektin, nerde kaldın, gelmedin
Gözümdeki kanlı yaşı silmedin
Yokluğunda neler çektim, bilmedin
Aşk bağında her ne varsa çürüyor

Kapım bacam kilitlenmiş, açamam
Kafesteyim, çaresizim, uçamam
İstesem de kaderimden kaçamam
Heyûlâlar üzerime yürüyor

Bu bendeki yükü dağlar taşımaz
Âşık gönül yarasını kaşımaz
Tan vaktidir şafak niye ışımaz?
Karanlıktan Mevlâ bizi koruyor

Yokluğunda varlığımın tadı yok
Şekva etsem dinleyecek kadı yok
Bu duygunun lügatlerde adı yok
Ahvâlimi Yaradan’ım görüyor

Mahkemede şahit tuttum kaderi
Soframıza meze yaptım kederi
Yaşanan her şeyin vardır beteri
Yüreğimi sarmaşıklar sarıyor

Bir zamanlar, hoş geçinir, yaşardım
Yokuş demez, yüce dağlar aşardım
Günde kaç kez aynalara koşardım
İnsanoğlu o günleri arıyor

Küçümsenmek, hor görülmek hoş değil
Yaşananlar tecrübedir, boş değil
Dayanmak zor, yüreğimiz taş değil
Deneyimler bir gün işe yarıyor

Bilinmezdir ötelerin ötesi
Sırf bu yüzden kimsenin yok gidesi
Her canlının bir gün dolar vadesi
Bilir misin yollar nere varıyor?

M. NİHAT MALKOÇ