Babam ağlardı
ustaca saklardı

bayram gelmiş
beş parasız kalmış
kaç bayram olmuş da
yeni ayakkabı alamamış

bize alırdı ama
o zaman azdı çocuk
üçü henüz doğmamıştı
artarsa da anneme, uygunundan

ama kendine al(a)mazdı

ben boyardım geceden
sabah görünce saçımı okşardı
gözündeki hüznü ne de güzel saklardı
namaza giderdik o hep arkadan gelirdi

kurban kesemezdik
o dünden kemik alırdı
suyuna çorba pilav yapardı
annemden lezzetli ederdi
servis ederken gülerdi
bayılırdık gülüşüne

onca yıl acı vatanda
Alamanya’nın kahrını çekmiş
bi ev araba bi’de dükkân için

solan gençliğini armağan edip
gelmişti vatanına yıllar sonra

3 çocuğa üç evlât daha
onlar büyürken o hastalandı

alışamamıştı daha yalana
ne varsa elinde verdi sorana

kimin derdini duysa derdi bildi
sözüm’ona herkeste onu severdi
kardeş, komşu, akraba sıraya girdi
gelen vurdu tokadı giden kırdı gönlünü

babam her arefe ağlardı
bizden çok güzel saklardı
bayram sabahı azcık gülerdi

annem susar
kardeşlerim görmez
ben her defa anlardım...

31 Ağustos 2017
İstanbul

neyzen muharrem ali