Seni tanıdığım
bu sahilde
şimdi sensizim sevgili
martılarla ağlar
dalgalarla
kayalara vururum kendimi
çağırırım gelmezsin
ve aşkımız kalır öylece
yarım

gökyüzü hep karanlık
yıldızlar parlamıyor
yakamozlar yok artık
palmiyeler sararmış
ya da bana öyle görünür
hiç bir şeyin
sen/li tadı yok biliyormusun
sensiz her şey anlamsız
ve sensiz herşey
yarım

bense halâ sahilde olsam da
seni beklesem de buralarda
denize bu kadar yakın
ve bu kadar uzak olmadım hiç
o bana gelmese
med cezir zamanları
varlığını bile hissetmem

çünkü
seninle taş attığımız
ve ekmek attığımız
balıklar yesin diye
denize olan sevgim bile
sensiz
yarım

bir şiire başladım;
’sahilde kumsallarda
tekneler de sallarda
buluşalım aşkımız
kalmasın masallarda’

yazamadım gerisini
kalem bana küstü
ben kaleme küstüm
o da öylece kaldı
aşkımız gibi
yarım

gel benim öteki yarım
gel ki gökyüzüm aydınlansın
yakamozlar parlasın
gel ki palmiyeler canlansın
bu aşk yarım kalmasın
gel ki
gel ki bitsin bu şiir
böyle kalmasın
yarım...

Gerçekten tamamlayamadığım bir dörtlük vardı ve ben şu an , klavye başında gönlümden geçenleri ekleyip sunuyorum size.Çok kötüyse affola.....