Ayrı dünyaların insanıyız biz
Sen benim hâlimi anlayamazsın
Farklı kültürlerin lisanıyız biz
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Sen cazı seversin, ben ağıtları
Sen para görürsün tüm kâğıtları
Sen dost zannedersin pis tağutları
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Şehirden hoşlanmam, dağda gezerim
Bulvardan haz almam, bağda gezerim
Sola meyledemem, sağda gezerim
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Gece sabahlarım tandır başında
Hilâli görürüm yârin kaşında
Acılar demlenir gözün yaşında
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Sen tabakta yersin, ben bakır tasta
Uzaktan yel esse olursun hasta
Kanun tanımazsın, koyarsın posta
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Senin kış dediğin bize bahardır
Sana gece olan, bize nehardır
Sende eksik olan iffettir, ardır
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Sen Vatikan dersin, ben Mekke derim
Bardan dem vurunca ben tekke derim
Sen fötr şapka dersin, ben takke derim
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Bizim için iman muhkem bir kale
Sen Haç’a aşıksın, bizler Hilâl’e
Bizler aşınayız hüzne, melâle
Sen benim hâlimi anlayamazsın

Aç’ı bilemezsin, tok yatan züppe!
Kalbi ecnebiyle bir atan züppe!
Kirli geçmişinden bir utan züppe!
Sen benim hâlimi anlayamazsın

M. NİHAT MALKOÇ