Bir gün...
Sen benim
herşeyimsin dersem

Ve
bu kadar
kendimden geçersem
Beni ikaz etmeyi unutma ve
beni ateşe atma

Ne kadar
Mest olur ve beğenirsen beğen

İnsan
kendinden,
hakikatinden uzaklaştıkça
Huzur ve saadet bir gün ayaklar
altındadır, anla

Sevgi
Ruhi bir terennümdür
Muhabbet kalbi ve akli
müşterekliğin ürünüdür

Ruhu,
kalbi, aklı asıl
sahibinden uzaklaştırırsan
Nefsi teyakkuzlar, arzular kuşatır
ve esaretine alır

İşte
O vakit nefse ilahlık
Kapısı açılır, enaniyet içine alır

Şirkin
sinsi yüzü
açığa çıkmaktadır
Tayfaların istilası başlamıştır
Kaptan köşkü teferruatla uğraşmaktadır

Geceye...
Kızma, unu anla
Seninle hiç konuşmuyorsa
Ruhunu, kalbini, zihnini şöyle bir yokla

O sırdır
Nar içinde hilkatine koşan ardır
Hezeyanı sevmeyen şiardır, haki kattır
Bilinç kime lazımdır, kainat kitabı okunmalıdır

Sen
Kendine ne kadar uzaksan
Fani olana adanmış heves ve arzuysan
Nasıl konuşacak ve anlaşacaksın geceyle

O hilkatine
Her lahzada sadakat gösteren
Zihni hassasiyetini rikkate eriştiren ayettir
Yani sana senden yakın olan yaratıcınındır

O
Zatı Zülcelal şirk içinde
Kendine kulluk yapan ve ya inananı
Böyle zan ve zehaba kapılanı ümitle bekler
Kalbinin ve zihninin şirkten arınmasını umut eder

Mustafa Cilasun