Sormadan getir saki ondan bundan ver işte;
İçmesem de el-âlem lan bu ayyaş der işte;
Gözlerimden damlayan sır saklayan ter işte;
Ben ki kaç ölüm görüp hep ölmeyi kıskandım;
Her ölüm sonrasında sorma nasıl dayandım…

Paramparça halimin çok oldu duymayanı;
Şu gönül dergâhına bir selam koymayanı;
Söylediğim şarkının sözüne uymayanı;
Nasıl girdi koynuma hasretin hergelesi;
Tükenmedi yürekte yeter be zelzelesi…

Duyulmasın her gece resminle ağladığım;
Vedanın neşteriyle kalbimi dağladığım;
Gözlerime uykuyu düğümle bağladığım;
Ne çıkar yalnızlığım yakamdan tutsa artık;
Beklediğim umutlar beni unutsa artık…

Sorma bir kere ölen bin kere öldürürmüş;
Ölümün dul eşini neş’eyle güldürürmüş;
Kalbini lime lime yüzbine böldürürmüş;
Aynalarda gördüğün yüzünden kaçtın mı hiç?
Yalnızlık kadehinden yalnızlık içtin mi hiç…

Bitirmeye çalışsam başlıyorsun yeniden;
Beynime yıldırımlar salıyorsun aniden;
Bense yaşamak için neden ararım neden;
Anladım ki gidenler bir daha gelmeyecek;
Kaç kere öldüğümü ölmeden bilmeyecek…

Ali ALTINLI – 18.08.2017
Saat: 20:55