OĞLUMA

Bazen acıya ve sevince boğan,
Hoyrat ca akıp giderken,
Hiç kimsenin hesap soramadığı,
Acımasız zaman.
Düşünüyorum da;
Daha dün gibiydi,
Seni ilk defa kucağıma aldığımda korkularım,
İlk kez konuşmaların,emeklemen
Ve ilk adım atışın.
İlk yaramazlık yapışın,
Sinsice evden kaçışın,daha dün gibi.
Daha dün gibi gözümün önünde oğlum.
Su gibi akıp giderken zaman,
Öldüresiye yıpratıyor insanı oğlum.
Seni bencil duygularımla kırdığım zaman,
Parçalanan yüreğimdeki sızıyı anlayamazsın oğlum.
Koruma duygusu bencilliğinde boğulurken
Kimi zaman;
Kendi eksikliğimi sende aradım.
Yenik düşünce duygularıma,
Utangaç ,arkandan ağlardım.
Şimdi boyun bile benden uzun.
Düşüncelerin,duyguların bambaşka.
Ben yine aynı telaşla,
Eksikliğimi ararken sende,
Görmüyorum sanma büyüdüğünü.
Bakma sen benim konuşmalarıma,
Sana güveniyorum hissettirmesem de.
Kendimden daha çok seviyorum seni
Sen görmesen de…

Özcan ABBAK