Hayat ne yaptı sana, bitap düşmüşsün belli
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor
Sersefil dolaşırsın, eden yok mu, teselli
Senin bu garip halin, bana çok dokunuyor
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor

Zaman zaman dalıyor, uzaklara bakıyor
Küçülmüş gözlerinden, nasıl yaşlar akıyor
Belli ki o bu derdi, çok zamandır çekiyor
Hani biraz dinledim, hep aşktan yakınıyor
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor

Arada bir of çekip, sözleri titriyordu
Sevdim arkadaş onu, hem de“çok çok”diyordu
Anlaşılan bir ömrü, sevgiye adıyordu
Bir bardak suyu bile, alırken çekiniyor
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor

Her insan sevdiğini, elbette böyle özler
Bazı insanlar ise, utanıp aşkın gizler
Alınganlık yaratmış, ona söylenen sözler
“Ne oldu” diye sorsan, ciddiyet takınıyor
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor

Nasıl mutlu oluyor, bir bardak çay da içse
“Sevmek” diyor tek suçum, eğer ki sevmek suçsa
Hani bazen önünden, iki tatlı çift geçse
Ne yaptığın bilmiyor, çevreye bakınıyor
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor

Sanıyorum her gece, yarını kurguluyor
Sözlerinde anlam var, sevgiyi vurguluyor
Güvenmiyor herkese, bazısın sorguluyor
Yanlış anlaşılmaktan, her zaman sakınıyor
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor

Lüzumsuz’um sevdalar, kimini böyle eder
Ezelden böyle gelmiş, ne yapsan aynen gider
Gerçekten seven yürek, bir ömrü yâre adar
Çile yağmurlarında, tüm beden yıkanıyor
Ruhunun yorgunluğu, gözünden okunuyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ