Yokluğunda herkes sen,her çiçek sen kokuyor
Ateş işlevini kaybetti beni sensizlik yakıyor
Okuduğum kitap içtiğim su arşınladığım yol sen
Bütün deryalar kurudu kalbime aşkın akıyor

Derdim sensizlik devam sensin yapamıyorum ben
Bir gülüşün var ki hafızamdan söküp atamıyorum ben
Sevilenler firari sevenler beklemeye mahkum neden
Kanıyor umut damarlarım umutsuzluk çöküyor birden

Devir değişiyor insanlar değişiyor aşk hiç değişmiyor
Kalpte bir özlem duygusu var divane bedeni karışlıyor
İnsan acıyı çekiyor ama kabulleniyor alışmıyor
Ne giden geliyor ne bekleyen beklemekten vazgeçiyor

Bekleyiş ama biliyorum sonu olmayan bir bekleyiş
Gelmezsen eğer bunun sonu üzeri toprak ürperiş
Hüzün bırak peşimi yoruldum,huzur gönlüme eriş
Canımın tamamı ayırma seni benden gel ömrüme yetiş

Usandım sonu belli masallardan artık değiş hikayem
Bitmiyor hayat cümle sonuna ifaden yetmiyor iradem
Batmıyor sanıyor diken,katlıyor acımı hasret denilen elem
Yazdıkça ağlıyor kalem,sevmek öldürmeyip süründüren verem

Gül gül ki sevdiğim bari ikimizden biri mutlu olsun
Bil bil ki yüreğim senden sonrası yok sen sonsun
Gel gel ki tarih kavuşturmadığı aşıklara mahçup olsun
Sev sev ki kış sussun güz solsun penceremize bahar dolsun...