.

Elveda...
Ne kadar vurgulu
bir seda

Vicdanın,
dimağın sükut
eylediği bir eda
Sevginin, özlemin,
mecburiyetin hasret
yaşatacağı cefa

Sabrın,
azmin, umudun,
arzunun, tutkunun
rota çizdiği derin bir veda

Faniyi
anlamak, baki
olana sadık kalmak,
şirkten arınmış
olarak inanmak adına
sessiz sevda

İrade
kullanarak, nehiyden
sakınmak, azimle nasibi
aramak, Hak rızasına kanmak
ve ihlas ile refik olmaktır vefa

Bir
lahza içinde,
şakaklardan
ter sökün edince,
gözler kendinden geçince,
dil kurur birden bire,
melal konuşur hal sahibine

O an...
Dalmışım
Düşünceler sokağında
Ufkun alıp
götürdüğü umutlarda

Sessizce ilerliyorum,
bazen nereye gidiyorum
diye soruyorum,
uzaklara, oldukça çok uzaklara
gitmek istediğimin farkındayım

Yaşadığım
ve imtihana tabi tutulduğu
gezegeni ne kadar tanıyorum,
niçin bu kadar yabancıyım
diye şahitlik yapıyorum

Şiir
gibi mümbit olan
ve beni benden alarak huzur, haz,
sevinç ve özgürlük yaşatan
dağların, ovaların, şelalelerin, yeşilliğin
kollarına kendimi bırakıyorum

Acaba
kendime ne kadar yabancıyım,
beden ve ruh olarak
mes’uliyetten
neden bu denli uzağındayım

Yılanı görsem,
akrebi tenimde hissetsem, börtü,
böceği döşeğimde gezdiğini
bilsem ne kadar korkmaktan emin olurum

Oysa ben
onlara zarar vermedikçe,
öldürmeye teşebbüs etmedikçe
nasiplerini arayan,
hilkatleriyle barışık yaşayan yaratıklardı

Kimi...
İhtiras sahipleri
Tefrikayı,
nifakı severler
Varlık
sahibi olmayı
böyle bilirler
Ne kadar güç sahibiyse

O
nispette
Yaşadığı cemiyete
hükmedebileceklerine
inanırlarAkide
adına, ahlak,
şeref ve onurlarını
varlık için değiştirirler

İlah
edindikleri
ve sonradan
vazgeçemedikleri
her türlü talan
ve gasbı meşru görürler

Bu
ve benzer
durumda olan her
kim varsa ve hangi sıfat
ve makamda bulunsa insanlık
ve hakkaniyet adına yüz karasıdır

Mustafa Cilasun