Her süveyda sustukça benliğime düşer kan
Adamlığım utanır bir görüş kabininde
Kızılcık avuntudur bodrum katına sarkan
Öyle hummalar var ki devası yok kininde
Bilmem farkında mısın sığınağındır bulut
Muttasıl damlalarla yağıyorsun ki bârân
Sevdayı taşıdıkça yoldaşın olsun umut
Mestur bir ayça gibi şemsten ışık aparan

Farzımuhal şiirler kucaklarken gövdeni
Gül kokulu kaseden iç sen vuslat badeni


Tek atımlık kurşundur sana yaktığım ağıt
Kulak zarım delinir senin her avazında
Hürriyetsiz kaleme,döşünü sermez kağıt
Senin için üşürüm vaktin son ayazında
Beynine hücum eden fikirler sakıncalı
Bir devrim düşlüyorsun gökkuşağından revnak
Umut ağrısıdır bu ,dikenlerden kancalı
Yarına koşuyorsun göklere tutunarak

Sorulmalıdır senin hasretin şafaklara
Kar olup yağmışşın bak bu yorgun şakaklara


Farzımuhal