yüreğimi verdim sana kıymetini bilir misin
uzun ince bir yolda benimle yürürmüsün
adasam ömrümü karşılıksız sever misin beni
iyi günde kötü günde yanımda olur musun
benimle ağlayıp söyle güler misin
böylesi bir aşkı daha önce hiç tatmadım
yalnız masallar da var sanırdım
sensiz günleri hiç hesaba katmadım
gördüğüm rüyayı hayra da yorsam
büyü bozulmasın diye kimselere anlatmadım
içimdeki sevgiyi seninle harmanladım
uykusuz gecelerimde hayallerim de yaşadım
adı konmamış bir aşktı benimkisi
tatmadığım duyguları tattırdın bana
bir aşk perisiydin sanki
elinde ki sihirli değnekle dokundun bana
bir gülüşünle tüm hücrelerime işledin
gözgöze geldiğimiz de içime yerleştin
gidişinle dünya döndü tersine
güneş doğmuyor eskisi gibi
bahçemde ki çiçekler küstü boyun eğdi
zaman durdu yaşamın anlamı kalmadı
yokluğuna alışamadım bir türlü
meğer sensiz ben bir hiçmişim
senmişsin benim yaşam sebebim
eski bir pikaba koydum bizim şarkımızı
dinliyorum başa sararak defalarca
ne de duygu yüklüydü
’kalbimin tek sahibine’
derdimi kime anlatsam kimse dinlemez beni
parkta oturduğumuz bank anlatsa olsa da dili
bir rüya gibiydi yaşadıklarım sanki
yaşananları kağıda döksem kelimeler yetmez
eylül hazan zamanıdır çağrıştırır ayrılıkları
mesafeler olsa da aramızda
kavuşacak olmanın umudunu yitirmedim
fal açacak papatyalar bulunmasa da
bir gün bizimde aşkımızı anlatacaklar
uzun kış gecelerinde soluksuz roman gibi ...





Refik
28.07.2017
İstanbul