Bütün acılarımı gizleyip
içime,
güldüm hep böyle.
Ben;
Hayatını heder eden !
Görmek duymak istemediğin.
Cefa etmek için,
yemin ettiğin,
sevdim diye,
aldattığın kadın !
Şimdi anlıyorum.
Şimdi.
Yalandın !
Aşk’ı
zerrelerimde hisettiğimde,
inanmadım önce.
Ben,
yanmıştım zaten gençliğimde !
Aklım firar edinceye kadar.
Anladığım ;
sadece
’Bir yürek var’
Sen niye geldin !
Talan ettin benim,
gönül bahçemi?
Ziyan ettin bütün günlerimi.
Sevmeyi ,
aşk’ı
böylemi öğrendin ?
Bencil bir ruh;
saygısı dahi olmamış,
sevildiğine.
Gülmüş güldürmüş
alay ettirmiş her haline,
o samimi kadının.
Sanki ellerindeymişcesine,
hayatının;
almış bir zamanlar,
ne yaşamışsa;
acısını bir yürekten daha,
intikamının !
Işte bak,
gitti tren?
Benim o yolcusu,
’Biz’i aldım yanıma;
yalnızlığı bıraktım sana.
Hemde dilediğin kadar.
Güvenme sevgililerine !
Yaradan,
bir gün noktayı koyar.
Ey Aşk !
Yalan dünya yurdunda,
bitmeyen çilemin adı !
Yaralıyım kapında...
Yüreğim senin !
Aslında gözlerim;
"TEK" sana ağladı.
...
Nigâr Güler.
24.07.2017