Adını Aşk Koydum
İnsanı mutluluktan ağlatır
Bazen acıya güldürür Onu görünce karşında Ne varsa unutturur aklında İnsanın kalbiyle aklını da götürür Düşüncelerin onun esareti olur Kalbin onun ismiyle yaşar Aklın ise hep onu sayıklar Bir fırtına çıksa ansızın yüreğimde Alıp götürse kasırga onu benden Hayatımın sonuna kadar Ararım onu hiç durmadan Doğruyu yanlış gördüm ben onla Bakar kördüm adeta Bir kördüğüm sarardı ki Çözemezdim onsuz asla Hayatı o anlattı bana Hayatın tanımıydı aslında Umutlarımı yaşattı Umutsuzluk ruhumu sardığı anda Olmaz dediklerimi oldurdu Beni mutlulukla doldurdu Sönmeyen umut akıttı oluk oluk O hep kalbimde can buldu en ölü günde bile Ben onu oturttum Yüreğimin köşküne Yüreğime kazıdım Adını da aşk koydum soran olur diye |
Yüreğimin köşküne
Yüreğime kazıdım
Adını da aşk koydum soran olur diye
sevgi dedim bu işte, sevmek gönlünce vede sevilmek güzel bir duygu şiirde anlam kazandı saygılarımla...