Ben...
Gülşen’i neyleyim
Her yanım
tiken yakinen bilirim
Gülü anmak,
koklamak, dokunmak isterim

Lakin
bu miskin ve sefil
halimi düşündükçe
nasıl ümitlenirim
Zemheri ye ramak kala hazanı
hüzünle temaşa ederim,
hissettiğim hicranı nasıl ifade edeyim

Musiki...
Ruhi bir terennümdür
Ahengin rikkat
beklediği düğümdür

Kainatın
her sahnesinde
var olan kudrettir
İnsana ufuk kazandıran,
huzur yaşatan,
şuuru artıran değerdir

Ruhundan,
vicdanından bihaber olan,
hesapsız arzuya kapılanlar için
nefsi bahanedir

Şayet
insandan bahsediyorsak,
insan her şartta nefsi zaaflara
kapısını kapatan irfandır,
yanılgı ise gaflettir, zafiyettir

Ne...
Can yansın
Ne de canana ömür adansın
Akıl her şartta
hak rızasını arasın
Vicdan hiç sessiz kalmasın,
ihlasa boyansın

Nefis
hak ve meşru olan
nimet ve nasibe sadık kalsın
Kulunu haktan
uzaklaştıran her ne varsa
gönüllerde yer almasın

Hangi hülya
veya emel olursa olsun,
hırsa, hınca,
harama kapı aralamasın
Şayet varlık bir insan için
hesapsız olmaya sevk ediyorsa,
kıt, kanat geçinmek şart olsun

Bilmem ki..
Neden içime hep
hüzün doğuyor
Gözlerim
buğulanıyor,
hissiyat figan ediyor
Umutlar
ancak sabır, edep,
samimiyet ve ihlasla açabiliyor

Bu sığ
ve fakir halim anbean
niçin böyle ümitleniyor,
boyun bükmüyor
Eskiyen
yıllar artık geri gelmiyor,
kudret çekiliyor, fer tükeniyor,
sükut etmek yüreğimi serinletmiyor

Mustafa Cilasun