0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
928
Okunma
KEBİN
yine inat yüklenmiş gidiyordu
dur gitme
kavra ellerimi
bak yaşam çizgimize
dedim
yetmezsek birbirimize
ardına bakmadan çeker gidersin bir dehlize
önce
avuçlarında terledi ellerim
sonra
dinlemedi beni
eller mi dedi
el ne bilir
senin
benim
bizim dündeki yangınlarımızı
düne kasvet
güne hasret
yarına özlem
mutluluk saçan umutlarımızı ne bilir
sonra sustu
ve çekti gitti
kapattı kendini manastır sandığı bir dehlize
nihayet gelince dize
verdi kebin’i bir dinsize
iki oğuldan sonra
hamile kalmıştı bir kıza
önce büyük oğlu Mehmed’i
sonra ikinci Mehmed
içince şehadet şerbetini
henüz idrak etmişti ki dinini
yaktı nura doğmuş Zeyneb’ini
kadın kutsarken dinini
erkek kirletmişti mabedini
Efkan ÖTGÜN
5.0
100% (2)
