Üzülme...
Mahrum olduğun
Ve ya zannettiğin için
yerinme, elinden gelen
gayreti gösterdikçe Nasip
olmauyorsa sakın
kimseye dertlenme

Her
mahrumiyet
ati adına bir muştuya
gebedir dertlenme, sen
yeter ki hakka olan teslimiyetini
şuur ve sabrınla huzur bekle

Hayra
talip olmak
ve bu inançla şer olandan
sakınmak insan için asıl olandır
yeis itibar ederek
vehmi, endişeyi ziyadeleştirme

Kalem...
Kalbim olmalı
Kalbim inşiraha kanmalı
Şuursuz bir hal
sahibi nasıl anlaşılmalı
Nefsi için
yarışan ve ona
adanan insana acımalı

Akıl
ne kadar
bilgiye muhtaçsa,
bilgide o kadar hikmete açtır,
bu muvazene içinde öz olarak
meram açıklanmalı

İnsan olan
öncelikle kendini,
hakikatini, mes’uliyetini
idrak edendir, ve bu minval
üzere emaneti yüklenen
akıl ve iradedir, böyle inanmalı

Yoksa
insan denen
akıl, ruh, vicdan, irade
hüsrana hazır bulunmalı,
Araf aklı yitiklerindir, tercihe amade
olan mekanlar değildir araştırılmalı

Ben...
Nasıl senden
Bir vefa bekleyeyim

Bu zafiyete
nasıl güveneyim
Hissiyat nizam edilmedikçe
sel gibidir neyleyim
Bilinçsiz
ve hesapsız
cesarete mi itibar
ederek keyfiyet süreyim

Ben de
sizin gibi bir beşerim
diyen ve sabrı, ahlakı, sıfatı
övgüye
mazhar olan
bir resule nasıl ittiba
etmeden mizanı düşüneyim

Dünyasın,
okunması gereken
ibretlik bir kitapsın, hak
ve batılı hakkıyla
anlamamıza zemin olan ikramsın,
fani olan bir hakikatsin,
avunmayı mı seçeyim

Mustafa Cilasun