İstanbul gün ışığı yedi tepe yedi sır
Bin bir odalı evin her odası albeni
Efsanesi dopdolu o şahsına münhasır
İstanbul meftun eden efsane hayal beni


Her semti ayrı mana harflerin yok mecali
Çeşmibülbül Boğaz’ı betimleyen zarafet
Şeddadi binalarla kıydı hangi celali
İstanbul’un başında rant mahreçli bir afet


Boğaz’ın mavisine karışır gül kurusu
Zarafetin şerhine odur en güzel kanıt
Maviyle özdeşleşir Boğazın koynunda su
İstanbul şehir değil efsanevi bir anıt


İstanbul hayallerde özlem ıtırlı afet
Bin bir gece masalı Boğaz’da şekillenir
Adında hem asalet hem de işli zarafet
Şarkıda ve şiirde ahenk ile dillenir


Uzaktan sevilen il gecelerinde kandil
Şairlerin rüyası hünkârların hülyası
Bu şehre münhasırdır en saf ve en temiz dil
Velhasıl güzelliğin bin yıllık hülasası


Minareleri ince her birinde asalet
Kızkulesi albeni ve incelik simgesi
Göreni âşık eder İstanbul adlı afet
Kaleme esin olur inceliğin imgesi


İstanbul’a kıyanlar iflah olmaz maganda
Gözünü hırs bürümüş rantiyeci güruhun
Halbuki geçiciyiz dünya denilen handa
Bu şehrin adı bile ilacı ince ruhun


İstanbul’u sevdik biz meccani hep gönülden
Nedim’in gazelini ta yürekten okuduk
Ne şiirler derledik toprağındaki gülden
Yahya Kemal’le asra İstanbul’u dokuduk
21.06.2017 İbrahim Kilik