0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
541
Okunma
tutamıyorum zamanı
akıp geçiyor parmaklarımın arasından
gün ve gün eriyorum
kayboluyorum kendimde
soluksuz kalıyorum
tükenmişlik tutuyor yakamdan
çakılıyorum yüz üstü
boşluğa dağılıyorum
sesim kısılıyor susuyorum
dilim damağım kupkuru
kendime kızıyorum
ne kadar güçsüzsün zayıfsın
kendi dünyanda koca bir kayıpsın
dudakların sanki mühürlü
cevapsız’sın lal’sın
toparlanma vakti kalkmalısın
düştüğün yerden
koşmalısın en büyük adımlarla
durmak yorar zamanı
kendine yaparsın kötülüğünü
ya var ol yada yok
başka seçenek arama
çünkü yok
yaşamak gerek ister
yaşatmak emek
yaşıyacak’sın işte öleceğini bilerek.
