kal demiyorum
her kal yetmez bazı izahlara
dur da
dinle beni biraz bence

sana bataklığı anlatayım
bataklıkları
bizi içine çeken
ta içine çeken
çektikçe içimize büyüyenleri

bu sefer
sol elimi vicdanına koyacağım
bir günahkâr olsam da
korkma
kirlenmez vicdanın elimden
yanlış da anlama
bil ki
günahkarın da vicdanı var
bir mümin kadar

farkında mısın bilmem ama
kıyısındasın herhangi bir bataklığın
ayak bileklerine kadar
batmışsın çamura
topuğundaki siyah ’ben’i’
görmüyorum artık
bir de
çamurdaki ayak parmaklarını

oysa şimdi
parmaklarımın üzerinden sessizce
batmak üzeresin
bakarken yüreğindeki çamura
yeltenme
kıpırdadıkça dilin
batıyorsun bana
ve içimdeki bataklığa

yanaktaki gamze
bir yara izi değilse eğer

herkes ortak ona
ve her bataklık
bir gamze kadar çıplaktır aslında
ama sen
bataklığın çıplaklığını örten
yeşil bir yosuna vermişsin
ellerini

yazık
şurada bir lotus da var
aç gözlerini