1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1046
Okunma
Doğum sancısıyla söküyor şafak,
Zaman hep sensizliğe gebe kalıyor.
Ağlayıp gözlerini ovuşturan bir çocuğa dönüşüyor tebessümüm.
Sabrı öğreniyor yüreğim, beklemeyi öğreniyor.
Gelsen, koşup gidecek hasretim uzaklara.
Kirpiklerimde boğuşan hatıralarım dökülecek bir bir
Gelsen anası babası olan bir çocuğun bayram sevinci olacak içimde
üç güne sığsın istemeyeceğim huzurum
Gelsen, şair ruhumu sıvazlayacaksın
Sensiz tek cümle kuramazken seninle mısralarca dökülecek gönlümden kalemime.
Gelsen her şeyi ispatlarcasına gelsen, herkesi sustururcasına gelsen..
5.0
100% (2)
Cevap Yaz