Bu kaçıncı beni kırıp gidişin
Beni düşürdüğün halleri düşün
Her gece rüyamı kâbus edişin
Uykumu çaldığın yılları düşün

Verdiğin acılar bedende hiçti
Yok, olup gidişin ömrümü biçti
Zamanım kapında, nöbetde geçti
Elde kuruttuğun gülleri düşün

Ne huzur yaşattın nede bir meşki
Ne sarayım oldu ne gönül köşkü
Tek çift oynadıkça sunduğum aşkı
Bende estirdiğin yelleri düşün

Ettiğim feryadı sanki duymadın
Döktüğüm yaşlara asla doymadın
Kalbimin içinde ceviz oynadın
Gözlerimden akan selleri düşün

Ne halimi nede sabrımı sordun
Yüreğimde sabır taşını kırdın
Beyin arşivinden silip çıkardın
Yaktığın ateş de külleri düşün

Kor gibi yüreğim yanar tüterim
Bir yudum sevgiye hasret giderim
Yazboza çevirdin gönül defterim
Yaprağı kurumuş dalları düşün

Necati yetmez mi çektiğin çile
Mecnun’da düşmedi böyle bir dile
Azrail şaşırdı her gün, git gele
Kalbini kırdığın kulları düşün


Necati KEÇELİ
İZMİR