ömür
çerçevesiz bir bohça,
dili de
kemiksiz yalanı bolca,
neylersin
sessiz sedasız tüm hakikat,
tükenip gider
sormaz geriye ne bırakacak diye...

hayat
istinasız istila edilmiş bir umut,
kurtuluşu
imkansız istersen ağzınla kuş tut,
neylersin
kadersiz şansız bir gidişat bu,
yaşanıp gider
sormaz ertesinde ne olacak diye...

zaman
çapsız çarka mahkum olmuş bir kayıp,
sahibi
sonsuz ele avuca sığmayan bir kulp,
neylersin
vakitsiz hangi an olursa olsun,
geçip gider
sormaz gelecek ne getirecek diye...

mekan
uçsuz bucaksız hesabları kitabları çok,
boyutları
kafiyesiz olsa da dörtten fazla yok,
neylersin
insafsız işte bir yere kadar izin,
gömüp gider
sormaz arkanda ne kalacak diye...

insan
bilinmez bir denklem her haliyle bir hiçe,
ölçüsü
sınırsız sığmaz ki ne akla ne fikre,
neylersin
habersiz doğmuş müsaade kimin,
gülüp geçer
sormaz mı şu üç günlük dünya neyimize...

(Berlin,08.06.2017)

Talat Özgen