seni anlatmaya kalksam
sığmazsın kelimelere
tarif edilmez ulaşılmazsın benim için
içimde dolu dolu yaşarken seni
yalnızlıksın payıma düşen özlediğimsin
kanımda eksilmeyen kan değerimsin
seni gözlerinden öpmeye kalksam
gözyaşlarımın süzülüşün de boğulursun
yokluğunda ölüme biraz daha yaklaşıp
soğukluğunu yaşarım sensizliğinde
bak merhaba diyorum
düşündükçe seni hayata yeniden dönüyorum
katran karası gecelerin en karanlık yerindeyim
gel ışığım ol kamaştır gözlerimi
boğazımı yakmasın özlemler
geçmek bilmeyen hıçkırık nöbetleri
son bulsun yüreğimde
her kapıyı açan anahtar derdik
karşılıklı sevgi için
söyler misin neden tükettik
bizi hiçlere yok ettik
sen ve ben olamadık biz
mutlu muyuz şimdi ikimiz
bir düşün bakıver aynaya
tanıyacak mısın kendini
sen misin o sen misin ey sevgili
indirme kaşlarını gözlerinin üstüne
dik dursun başın eğilme
olma pişman ettiklerine
unutma
eden bulur inleyen ölür
er veya geç...



Refik
30.05.2017
İstanbul