Yirmi beş mayıs bindokuzyüz seksen üç unutulmaz,
Göçen sultan-i şuara’yı yâd etmeden geçmek olmaz.

Kalbimin derinlikleri inceden ince sızlıyor ses veriniz,
Çile şairinin aziz hatırasını şairim diyenler yâd ediniz.

Mürekkebi damarlarında kandı mukaddes çile üstadı,
Bereketli ömrünü gençliğin imarına adayan mimardı.

Anlamıştı işi; tasviri sanat dediğimiz Allahı aramaktı,
Berisi laf-ı güzaf öte, sokakta çelik çomak oynamaktı.

Harikadır şiirleri her beyitinde kitaplık manalar gizli,
Çile yumağına sarılmış, atlas dokunan ibrişim gizli.

Makas gibi açardı, kollarını, bu sokak çıkmaz sokak,
Dua edelim Necip Fazıl beye boyun büküp el açarak.

Açılsın ruhumuzda, sırlar kilidi, kapılar kapanmasın,
Üstadımız hepten yanmış başka kimseler yanmasın.

Zindan iki heceydi hapiste, git ve gel bin yıllık konak,
Davaya ram olana dayanır tırnak renk vermez yanak.

Kendine yasak bildi, çağırmadı rahatlığı ve huzuru,
İmanlı nesil yetiştirdi, gözünün nuru kalbinin süruru.

Duamızdır Rabbım, mahşer gününde eylesin mağfur.
İnşallah, Çöle inen nurun şefaatine nail kılsın Gafur.

Üstadım tekerlek yürüdü kalmadı düştüğü tümsekte,
Gençliğimizin nidasıyla avazlıyız, bayrağımız yüksekte.

Çıkmaz sokaklar, girmesin diye gençliğin menziline
Yazardı, damarından kan çekerek, mürekkep niyetine.

Mehmed’im dedin; Mehmed’iz sevinçli başım yüksekte,
Üstatsın; Şair edip mütefekkir adına vurulmaz sekte.

Mehmet Demirel 25.05.2017