Hiç...
Güvenme
Elindeki varlığa
Dedenden kalan mirasına
Ne kadar helal vardı sorgula
Hiç bir zaman sen haramzade olma
Velev ki
gayrimeşru bir kişi olsan da utanma
Çünkü sen bizzat irade kullanmamışsın
masum olduğunu anla
Lakin senden önce neler olmuş
ve yaşanmışsa asla öğrenmekten kaçınma
Çünkü nesebin düşmesin
senden öncekilerin hatasına,
hak ve hukuk zarurettir insana

Kimi izler...
Sineden hiç silinmezler
Hüznün, hicranın ilzamında işlenenler
Sevgi ve
muhabbetin iştiyakta olduğu dönemler
İbretin inkişaf zerk eden
sessizliğinden nükseden sezgiler
Solan yaprağın, yıllara meydan okuyan
fotoğrafın yaşattığı tebessümler
Akla sır olan, zihnin perdesini zorlayan
ve öte adına
alıp götüren sızılar, tükenmeyen ümitler

Neden...
Sana beni affet derken
Her gün gelmeni gözlerken
Gece gündüz kapında beklerken
Affetmen için bin
bir türlü hassasiyet gösterirken
Bu hassasiyeti niçin yaratan, aklı, vicdanı,
iradeyi bahşeden Rabbe gösteremiyorum
Bu kadar mı samimiyet,
sadakat ve vefadan uzak kimseyim,
o zaman ben kendime nasıl güvenirim

Bir...
Zamanlar
Gelende vardı, gidende
En varlıklı olduğum günlerdi
Şen şakrak içinde,
kahkaha sadedindeydi
Sanki sonsuz zaman içindi,
bir anda ellerimden kayıp gitti
Bana verilen sözler yitikti,
özgüler sahipsizdi,
selam bile esirgendi
Oysa varlığın sahibi belliydi,
gaflet aklımı perdelemişti,
alkış şimdi acınacak halime yetti

Mustafa Cilasun