Bizim bahçenin dut’u yolumu kesti bu gece,
Gece olduğundan olsa gerek kokuyordu hanımeli,
Hanımelinin üzerinden uzanıyordu dut’un dalları,
Kopardım yedim kayıtsız kalamadım dutlara,
Yerken de gülümsedim buralar dutluk değildi...
Sen geldin aklıma tatlı ve mis kokulu bir bahçe...
Diyeceklerim vardı utandım geceden...
Ne çok sever annem dut yemeyi ikiniz bir arada...
Ne diyecektim ki ben geceye Sen gülecektin...
Sonra işte akşam serini yenirmiş dut...
Yeni olmakta ya meyveler sivrisinekler yavruladı
-Kunuba çok olur bu sıralar,
-Nedir ki kunuba?
-Yakarca işte...
-Bu daha karışık oldu?
-Çiniyanın büyüğüdür kunuba
-Çiniya ne peki?
-Sivrisinek yavrusu çiniya
-Kunuba?
-Çiniyanın büyüğü dedim ya
-Sivrisineğinde bir adı var mı?
-Sivri...
-peki bunların dutla alakası ne anne?
-dut nemli ya gündüz dut’a dadanırlar
Hem gözüne çiniya kaçar hem dutun tadını bozar...
-Anladım anne bu konu uzar...
-ne uzasın kuş bûdî gidince çıkarsın ağaca
-kuş bûdî ???
-guguk kuşu işte...
-!?
-tekerlemesi bile var...
-nasıl?
-"kuş bûdî, at bana bir dût-î,
Vereyim sana bir şeker,
Dök bana dûdi... "
Karanlıktı ve yıldızlar vardı gökyüzünde
En parlak yıldızı Sendin asumanın...