Sana olan sözümü, tutamadım bağışla
Karadeniz yağmurlu, Erzurum kar Ağabey
Son kozu da oynadım, utamadım bağışla
Hep yek geldi şansıma, atılan zar Ağabey

Hele şirin demeçler, orta yerden yarıyor
Meral diye bir kancık, kalın birşey arıyor
Mahalle yangın yeri, oruspu saç tarıyor
İnan artık kalmadı utanma, ar Ağabey

Biz yumurta bekledik, kuluçkadan mal çıktı
Kamal başa belayken. birde bu Kemal çıktı
İyi, Ayı altından kocaman Mammal çıktı
Bulgar, Rus tohumuna diyorlar çar Ağabey

Ağlanacak halime düşman değil dost güldü
Yeme içmeden oldum derdim uykumu böldü
Canısı’ yı kaybettik.. İbrahim Erkal öldü
Koca dünya başıma dar’ki ne dar Ağabey

Sabrı sabra ekledik çok vakitler tükendi
Ne hainler eksildi ne de itler tükendi
Bağrımız kan kırmızı koç yiğitler tükendi
Söyle kaç Fırat kaldı kaç Fethi var Ağabey

Bilmem nerden töredi, ecnebi piçlik bunlar
Kendine hayrı yoktur, Vatana hiçlik bunlar
Ata, Ecdad, bilmeyen, emanet gençlik bunlar
Kıçın kıça değdiği, diskotek bar Ağabey

Alimler cahil şimdi, boş konuşur bilgesi
Yüreğim parça pinçik, içim çile bölgesi
Karı’dan kız’dan geçtim, şu Hilalin gölgesi
Ölenece gönlüme hem can hem yar Ağabey

Densin Vatan evladı, isim tutan olmasın
Tekbir Tekbir üstüne, resim tutan olmasın
Fatiham bol olsun da yasım tutan olmasın
Kefen bana yakışmaz, Bayrağa sar Ağabey

Kanı, Canı Hüseyin, Ali’nin asil soyu
Oğuz da Er tükenmez, Türkler de Kayı Boyu
Ey Bedr’imin Arslanı, Kabrinde rahat uyu
Bir İbrahim çıkar da söndürür har Ağabey