“Yaşanan hayata kalemin sadakası…”

Issız bir çölde
Yağmur arayan bir adam
Kum tanelerine gömülmüş
Güneşin kavurganlığı üzerinde
Aşk üzerinde
Cefa bende
Serap arıyor gözlerim
Yalancı birkaç duygu
Sahte birkaç bakış
Şair, nereye bu kaçış…

Ne çöl gitmekle bitiyor
Ne de günah
Her nefeste çekiliyor bin ah
Eriyor tanelerinde bakışlarım
Yorgun yüreğim kaynıyor
Zamanın akışı gibi
Nereye varacak şair
Bu yolun gidişi

Koyulaşan tenim
Kararan günün ardında
Sana umut
Sevdaya sürur
Tek niyet; visal
Ve erebilmek
Velhasıl misal

Ne beden ıslanmaktan usanır
Ne kavrulmaktan saçlarım
Ne de tabanlarım çatlamaktan
Varlık içinde yok olmaktan
Ömür bilinmez bir dakika
Hakikat ebedi filhakika

Şair söyle artık
Son hamleni bir imla ile vur
Altın yaldızlara sarılsın kelimeler
Varlık, hakikat peşinde üşümeye
Ancak bu kadar değer…