Yankılanır andığımda seni acı sesim
Aşkın ulaşılmaz dağlarına gider döner
Sonra gerçeklerle apansız söner
Birkaç resim olur tek tesellim

Gece karanlığında gözlerim dalar ufuklara
Islanır tam zamanında özleminle senin
Titrer anar adını defalarca sesim
Karışır kendiliğinden hıçkırıklı soluklara

Her damla gözyaşım yokluğunu sorar bana
İner yüreğime damlalar kör bir bıçak gibi
Ellerim şakaklarımda çaresizliktir benimki
Anlatırım yıldızlara aşkımı bir daha

Sorarım kendime soruları o yerde
Kumların üstünde halime ağlarken
Cevapsız, anlamsızdır ayrılığın düşünürken
Seni ilk defa öptüğüm o sahilde

Bir bir yok olmakta sevgi tanecikleri şimdi
Değişmez gerçekleri kabul eden gönlümde
O gerçekler ki, onlar senin benliğinde
Kaybolup gidemez gönlümdeki sevgi gibi

Bekler gönlüm ıssız yolları seyrederken
Pişman olacağın o eşsiz günü bir gün
Ararsın kayıplarını, gönlün olur sürgün
Çaresizliğinle o gün, kaderine ağlarken.


A. Kaan Özer