Yazık ki yokmuş kıymetim.
Zaten bu yüzden kopmakta kıyametim.
Anladım ki yokmuş değerim.
Bu sebepten her zulme boyun eğerim.
Vaktiyle neyim var neyim yoksa,
Hepsini sana verdim.
Bu günleri bir an bile düşünmedim.
Oysa çoğalttıkça azaldım,
Kattıkça eksik kaldım.
Sandım ki senin olacaktım.
Nereden bilirdim ki;
Bir başına kalacaktım.

Şu halime bir bak.
Beni bilen ah edip acıyor.
Bilmeyen zaten hemen kaçıyor.
Saç baş dağınık,
Sakal bıyık hak getire.
Demem o ki tanınmaz haldeyim.
Derme çatma bir yerde,
Müebbete mahkum hapisteyim.
Üstümde ardımdan fırlattığın palto.
Yokluğunda tir tir titremekteyim.
Gerçi o da yırtıldı zaten,
Karda kışta giyerken.

Yazık ki seni çok sevdim.
Yazık ki kaldıramayacağın kadar,
Sana değer verdim.
Oysa günümüzde seven sevilmezdi.
İşte ben bunu bilemedim.
Bu zamanda denge böyle kurulmuştu.
Terazinin bir tarafı alta,
Diğer tarafı üste konulmuştu.
Hoş ben sana yine kıyamazdım.
Bir damla göz yaşına,
Kayıtsız kalamazdım.
Demek ki bu da bir kader.
Bekleyip görelim ölünce,
Bu kaderi yazan bu işe ne der...

Celal BAHAR