insanın şanssızı oluyor da
kelimenin şansızı olmuyor mu sanki
’abdal’ kelimesi de bunların içinde en bahtsızı bence
sürekli karıştırılır,’aptal’ kelimesiyle,öyle değil mi sizce’de
oysa ne kadar farklıdır anlamları,
ancak aptallar onları birbirleriyle karıştırırlar ...
oysa,
birin de,yaratılışın manası gizlidir,
ezelden ebediyete kadar
diğeri dünyanın kendi etrafında döndüğünü zanneder
sadece kendisinin değerli olduğuna inanarak...
biri güzelliği öz’de arar,mevlananın dediği gibi
öbürü için aynadaki yansımasından ibaretdir güzellik
ruh’u hiç’e sayarak...
birisinde hoşgörü,tevazu,ağır başlılık
diğerinde kuru lakırdı,rüzgarda savrulan boş başak misali..
biri çin’e kadar bile gider,ilim irfan öğrenmek için
diğerinin yolu değirmene düşer ancak
saçlarını unla ağırtmak için
daha söylenecek çok şey var ama
benim sözcüklerim kifayetsiz kalır hepsini anlatmaya
sözlerime burada son veriyorum bunun için...
şiirin ismi de olmak istedi de ’aptal’
kendini bir şey sanıp,haddini aşarak
izin vermedim ona,
yazan hakkımı kullanarak
şiirin ismini yazıverdim ’abdal’diye,ondan habersiz,
gizlice....




mütevazi,alçakgönüllü insanları sanmayın aptal
onlar sadece,kendilerini övmekten hoşlanmazlar....





emine rezzan sipahi







emine rezzan sipahi