duygularım darmadağın aklım karma karışık
alaca flu düşünceler
günahlarımın ağırlığı altında eziliyorum
ayrılık tohumlarını ektim bedenime
hüzün biçiyorum
hem sana yazık ettim hem de kendime
çok geç artık biliyorum
yolcu yolunda gerek
bu kaderi ben yazmadım
sorgulama artık yaşananları
tek suçlu ben miyim sanki
ödetme bana tüm bedeli
yanlışlıklar birbirini kovaladı
söyle aşkımız affetmeye değmez miydi
eğer bir gün yaptıklarından pişman olursan
bir köşede sessizce ağlarsan
boynuma geçirdiğin aşk kemendi
biraz daha canımı yakacak
göz yaşlarım yüreğimi dağlayacak
ve haykıracağım sonsuzluğa
seni seviyorum diye sesim yankılanacak
duyacak börtü böcek kuşlar ve ağaçlar
tüm canlılar beni anlayacak
ama sen yoksun işte
yalnızlık girdabın da yuvarlanıyorum
elimi tutacak can verecek
cananımı arıyorum
gelmeyecek biliyorum
yine de umutsuzca bekliyorum...




Refik
30.03.2017
İstanbul