BİR HAYAT HİKAYESİ
Muhterem arkadaşım,yoldaşım
Ali DİNÇ anısına

Daha onsekizinde bir delikanlı
Aldı sırtına kederi gamı
Ne olduğunu bilmeden senesinde
Gençliği kaldı hep hevesinde

O sırtladı hayatın zorluklarını
Verdiler bir eş bağladılar ayaklarını
Birde oldu dünya tatlısı çocukları
Bir nebzede olsa yeşerdi umutları

Kızına doymadan aldılar peygamber
ocağına
Vatani görevi bitti ikinci çocuğu verdiler
kucağına
Çok mutlu olacağını umuyordu bu hayatta
Ne yazıkki şeytani ruhlar vardı etrafta

Hayat mücadelesine kaldığı yerden
devam
Hiç bir zaman etmedi ah ile ehvam
Durmadı zorluklara hep göğüs gerdi
Gün geldi yaradan onlara üçüncü evladı
verdi.

Çok mutlu olduğunu sanıyordu garibim
Aşırı duygularla seviliyor diye
Ama şeytan sarmış birkere bu mutlu
aileye
Tertemiz duygular beslerken eşi dönmüş
deliye

Bu arada büyük kız büyümüş serpilmiş
Oğlan da arkasından yetişmiş
Her ikiside kendisine ne hikmetse
kinlenmiş
Aleyhinde herikiside terbiyesizleșmiș

Dedik ya şeytanın işi bu diye
Musallat olmuş bu güzel aileye
Eşini zaptetmiș döndürmüş deliye
Hep özlem duymuş evdeki sabiye

Gün gelip çatmış bu yuva yıkılmış
Garibim durmuş bir afallamış
Gelen Allah’tan gelsin gerisi yalanmış
Derdini almış bağırına basmış

Etraftakiler ne der ne düşünür
Bilinmez ama nasıl geçti bu ömür
Sürçü lisan ettiysek edelim özür
İzciyim kimseye vermesin yaradan böyle
bir ömür

Abuzer İZCİ