Geçip gidiyor yaşam…
Yetişemiyoruz arkasından…
Durdurabilme şansım olsaydı eğer;
Senin yanında dursun isterdim zaman…
Çünkü bilirdim her saniyenin
Seni benden nasıl da uzaklaştırdığını…
Yakınlıkların ve uzaklıkların
En canlı iki tanığıydık biz
Yine de rüzgara karşı durmasını bildik…
Ruhlarımızı birbirinden hiç ayırmadan
Fırtınalarda mahsur kalan sevdamıza
Tek bir damla yağdırmadan…
Bugünlere gelebildik..
Biliyormusun..?
Ben sende herşeyi sevdim sevgili
Ama en çok çocukluğumu sevdim sende
Ne güzeldi yanında çocukluğumu yaşayabilmek
Yıllar yıllar öncesine gidip
O günleri canlandırabilmek
Sana da yaşatmak geçmişini
O günleri anımsatıp heyecanlandırabilmek
Aldığın zaman balonları ve pamuk şekeri
Küçücük kalbimle sevinçten çırpınabilmek
Çikolata , dondurma yemek
Ağzıma yüzüme bulaştırarak
Sonra senin ıslak mendille temizlemen
“Deli kızım benim” deyip okşayarak…
Ansızın kaldırımlara oturmak
Şakacıktan küsüp surat asarak
Ama sen gülümser ve kaldırırdın beni
Ellerimden tutarak…
Yanında “ben” olabilmek ne güzel sevgili
Yanında yaşayabilmek kendimi
Hani bir çocuk gibi olabilmek korkmadan
İsteyebilmek her şeyi..
Biz seninle her şey olduk sevgili
Anne gibi, baba gibi
Dost gibi, sırdaş gibi
Yoldaş gibi , eş gibi
Can gibi, kan gibi
Her şeyim oldun sen
Yaşam gibi…
Her şeyin olabildim ben
Su gibi, ekmek gibi..
Bakma ayrılığımıza
Bakma imkansızlığımıza
Ömrümüzce olmayacak başka bir ruh ikizi…..
Hayat dediğin yüreğimden yüreğine bir yoldur
Senden öncesi boştu, senden sonrası yoktur
Ne gelir elden hiçbir şeyin faydası olmaz
İmkansız sevdamız toprakta son bulur..
Sen…
Yüreğimin perde arkasındaki kahraman
Gözbebeklerimin ardındaki adam
Öyle içimdesin, öyle içimdesin ki
Alamaz seni benden zaman…
Kalp ve ruh bir olduktan sonra
Ayrı olsak ne çıkar sevgili
Ben senden öğrenmedim mi?
Sevdanın güzelliğini…?


26.04.2008
çiçek yüzlün